Lieve Oma

Wat zou ik u allemaal kunnen vertellen als u nog leefde. U zou mij niet geloven, u zou niet geloven dat ik tegenwoordig niet met geld betaal maar met een plastieken kaart en op een kastje cijfers in toets, een combinatie van getallen en nummers waar ergens anders, deze cijfers netjes worden bijgehouden. U zou zeggen Oma: ‘Bert, je hebt nog niet betaald’!

U zou trots op me zijn dat ik met kardinalen praat en met bisschoppen of andere vertegenwoordigers van uw kerk. Ja, ik zeg doelbewust ‘uw kerk’ want na het afgelopen weekend ben ik er helemaal klaar mee nadat dezelfde leugens en hypocrisie opgevoerd worden als zijnde ‘waarheid en erkenning’ en de slachtoffers van seksueel geweld zonder concrete toezeggingen naar hel en verdoemenis, én naar de duivel wordt verwezen. U geloofde ook dat de duivel bestaat maar u geloofde ook in het goede, eerlijkheid, verdraagzaamheid en gaf mensen die aan de deur klopten guldens of vijf centen (echt geld) dan wel eten. Ik kan me herinneren dat op een avond op de boerderij te Wittem geen eten was. Hoe u het voor elkaar kreeg weet ik niet, ik denk bij de buren (familie) werd wat geleend en zag uw gezicht van verdriet sterven. U kon ook niet zingen, dat vond ik niet erg want er was immers geen radio en ondanks mijn aandringen, zong u voor mij. Uw stem bibberde en kraakte en als er iets van gevoelens doordrong in uw stem was het van een diepe pijn en onzekerheid. Dank Oma, als er een hitparade had bestaan stond u bij mij nr. Uno.

Nu even naar wat concretere zaken heeft u Ome Guus gekend? Guus ofwel Augustus George? Geboren in Wylre (5 april 1928-16 juni 2008), Augustinus (Guus) George maar meestal aangeduid met Rev. Georg, was een Nederlandse, Limburgse priester in de katholieke kathedraal van IJsland, Kristkirkja kerk en schoolhoofd, principaal, Landakotsskóli van 1962-1998.


Guus Georg werd geboren in het toeristische dorp Gulpen in Nederland waar veel familie leden van ons wonen (Wylre, Gulpen, Epen, Mechelen, Wittem kortom Krijtland / Heuvelland). Als twaalf-jarige zat hij op de jongensschool Montfort in Schimmert Rev. Georg eerste geloften werd op 8 september 1950 afgenomen en begon met studeren, filosofie en theologie in Oirschot, en werd de priesterwijding op 11 maart 1956 volbracht. In 1962, werd Rev. George aangesteld aan een school in Landakotsskóli, IJsland en leidde de school 36 jaar. Was hij adjunct-bisschop van 1969 en twee keer diende als bisschop voor een tijdje, na de dood van Henry Fréhel 1986, na de dood van Alfred Jolson 1994 ontving hij de IJslandse Orde van de Falcon voor hun werk in 1994. Gijsen en George kenden elkaar en er is sprake van bewijs van het doofpotten door de kerk waar Gijsen bij betrokken was. 

In 2011 kwamen geruchten aan de oppervlakte van misbruik dat in Landakotsskóli tijdens een zomerkamp van de katholieke kerk had plaats gevonden. Negen kinderen kregen een gegrond verklaring van de IJslandse commissie ‘Deetman’.

Bovendien had Margrét Müller, een Duitstalige lerares op dezelfde school, ook misbruik gemaakt van kinderen met kennis van betrokkenheid van de Rev. George. De katholieke kerk benoemde een onderzoekscommissie die een rapport van 2 november 2012 uitvaardigde waarin beschuldigingen werden geuit over hun afschuwelijke daden ten opzichte van deze negen kinderen. Ook werd meegedeeld dat de mannen van de Katholieke Kerk (met inbegrip van Alfred Bishop Jolson), nonnen in Landakot en katholieke priesters op de hoogte waren van George en Mullers gedrag, maar niemand deed er iets aan.

Lieve Oma, nu heeft u sinds uw dood in 1981 niets ervaren of meegekregen van het wereldwijde, grootschalige misbruik van ‘minori’, zoals de Italianen het noemen. De LP Pop Against Pope in 1985 heeft u nooit gehoord, De CD ‘Soul Child, kent u evenmin; de documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide’, kan u vanuit de hemel niet gezien hebben, de geboorte van mijn zoon Ramon in 1982 en dat ik, uw kleinzoon in 2010 als klokkenluider geschiedenis zou schrijven was wel bij uw dochter bekend, mijn moeder, die alles muurvast verdedigde wat de kerk onder het tapijt hield. In Nederland werd ik binnen een jaar geëxcommuniceerd, geboycot en met mijn bestuur tot op de dag van vandaag strijden we voor recht en rechtvaardigheid, zal u niet verbazen maar wel het ongekende brutale karakter van deze kerk waar kinderen misbruikt worden en afgelopen weekend de duivel de schuld kreeg, van dit alles…..een kwaadaardige schuld bekentenis…mea culpa.

Lieve Oma, kunt u boven in de hemel nog een keer voor me zingen…en dan hard, heel hard zodat alles trilt en iedereen bibbert en uit de hemel flikkert.